Νοσταλγώ.

Νοσταλγώ

Νοσταλγώ
***
Ευθυτενής η σκέψη μου
Στοχεύει την της ψυχής σου καρδιά
Αγγίζει

Χάνεται

Ισορροπεί

Τείνει να κρυφτεί  να ήλιο βασιλέψει
Πίσω από τα βουνά της λαγνείας
Απ' της ψυχής σου το σώμα
Την αφή σου να κλέψει

Να ημερέψει

Την ψυχή να θρέψει

Τεθλασμένες  γραμμές  συντονισμός σειρήνων
Στόχος της καρδιάς μου η αύρα

Η πώληση

Η αγορά

Τα αργύρια

Εξαγορά αυτής της μικρής ελπίδας πως καπου κάποτε
Κάπως θα υγιάνει  ο καημός της έλλειψης σου

Μη με χλευάσεις πριν δεις μες την ψυχή μου
Μη γελάσεις πριν αγγίξεις την πληγή μου
Μην αναφωνήσεις ένοχος πριν ακούσεις την κραυγή μου

Έλεος

Συχώρεση

παρανόηση

Βήματα στο κύμα  της θάλασσας
Σιγά, σιγά  βουλιάζουν
στ' αντάμωμα μας ο βυθός πλησιάζει
να μας πνίξει μα εμείς

Βαδίζουμε

επιπλέουμε

βουτάμε

Πετάμε μακριά να πάμε πάνω  απ' όλα αυτά
στην άκρη του ονείρου .

Εκείνου του παραδείσου
Θυμάσαι

Νοσταλγώ

Δακρύζω

Σ αγαπώ
***

12 Νοέ 2012
***

Ποίηση:Γιάννης Παππάς

Παρόν μου παρελθόν και μέλλον

Παρόν μου παρελθόν και μέλλον
***
Σαν εισχωρείς στη λογική μου 
Με καις μου κόβεις την πνοή μου 
Σκέψου να ακούω τη φωνή σου
Καυτή  ανάσα  σου δική σου

Στο σώμα χτίζω χίλιους τρόπους 
Γυμνές αλήθειες σ άλλους τόπους 
Σε κόσμους πάνω των αγγέλων
Παρόν μου παρελθόν και μέλλον

Ξυπνώ χαράματα αγκαλιά σου
Ψάχνω τον ήλιο στη ματιά σου
Πίνω ζωή απ' την αυγή σου
Χάνομαι μέσα στο φιλί σου

Αγγίζω κάθε λάγνη  αχτίδα
Ήλιος φεγγάρι το κορμί σου
Μες τις αισθήσεις καταιγίδα
Κάθε που βρίσκομαι μαζί σου

Βαθιά να μπω μέσα σου πάλι
Ταξίδι εκεί κι όπου με βγάλει
Απ' της ματιάς σου τη γαλήνη
Στης Αφροδίτης τ ακρογιάλι

Λέξη μου πρώτη ομορφιά μου
Δεύτερη δίχως να το θέλω
Πάνω στο στήθος σου καρδιά μου
Γράφουν σε θέλω τα φιλιά μου

Παίρνουν σειρά τα δυο σου χείλη
Και ψιθυρίζουν πόθου φράσεις
Πάλι ν ανοίξεις παραθύρι
Στον ουρανό σου να πετάξεις

Γεύση της μέθης σου μ ανθίζεις 
Στάζεις στα χείλη μου πιοτό μου
Καθώς τη γλώσσα σου μ αγγίζεις
Στο στόμα εκεί στον ουρανό μου

Κ ύστερα θε μου εκεί στο στήθος
Αισθάνομαι τον πυρετό σου
Καθώς στα χείλη μου έχω κρύψει
Της Αφροδίτης τον καρπό σου

Σαν Άλογα άσπρα που καλπάζουν
Στον κάμπο εκεί της ηδονής σου
Του στήθους σου τα δυο κομμάτια
Σε κάθε στάση της πνοής σου

Κι εγώ  ξοπίσω τους δεμένος
Της ηδονής  πληρώνω χρέος
Πάλι φωτιά στα σωθικά μου
Στου έρωτα σου εκεί το μέρος

Τρέμουν τα χέρια σου με σφίγγουν
Να πνίξουν πόθου τη βοή σου
Κραυγές σου που ρυθμό μας δίνουν
Από τη λάγνα τη φωνή σου

Τρέχουν τα χέρια  να τρυγήσουν 
Κάθε σου κύτταρο αφή σου
Χάδι σου εκεί να κοινωνήσουν
Πάνω απ' τη  σάρκα τη δική σου

Κι όλα μαζί κρατάνε ίσο
Στον ύμνο που μου γράφεις θέ μου
Να ψάλω εκεί να τραγουδήσω
Το σ αγαπώ ψιθύρισε μου

Και φεύγει η νύχτα ψηλαφώντας
Μες των ονείρων τα κορμιά μας
πάθους τα πλήκτρα  μας χτυπώντας
ρυθμό να δώσω στην καρδιά μας
***
9/2/13

***

Ποίηση:Γιάννης Παππάς

Μίλα μου ζωή μου.

Μίλα μου ζωή μου.

Μίλα μου ζωή μου. 

***
Πως το πάθος  πες μου να το πω για ψέμα
Έγινες ο πόθος στης ζωής στο αίμα
Έχω ένα κομμάτι από την αφή σου
Χάνομαι  τη νύχτα μες την ηδονή σου

Κύλησαν  οι ώρες γεύση που διψάει
Η ακοή μου ήχους της ψυχής ζητάει
Μένω  φυλακή σου χέρια μου δεμένα
Η σκέψη η δική σου μου μιλάει εμένα

Όνειρο μου τώρα νοιώθω την καρδιά σου
Να χαθώ να τρέξω να 'ρθω εκεί σιμά σου
Ντύσου πάλι ρούχα παραδείσου χρώμα  
Να 'ρθω για να αγγίξω το γυμνό σου σώμα

Δες φυσάει αέρα του έρωτα  η ζωή σου
Δες κάθε σου μέρος στο γυμνό κορμί σου
Θέλω ψιθυρίζει  πάρε με  μαζί σου
Μου μιλά ουρλιάζει κάνε με δική σου

Άγγιξα τα χείλη στ' ανθισμένο σώμα
Έριξα στο στήθος της πορφύρας χρώμα
πάνω απ' την καρδιά σου στήθος μου γυμνό
Γεύτηκα  πηγή μου των θεών νερό 

Ήρθε τρικυμιά λάγνα θάλασσα μου
Στη βουή του λίβα  τόξα μου χρυσά μου
Μοιάζει το κορμί σου  βέλη σαν μου ρίχνει
Δρόμους  να βαδίσω  του έρωτα  μου δείχνει

Πλοίο τσακισμένο πια τα δυο μου χείλη
Βρέθηκε αραγμένο μέσα στ' ακρωτήρι
Μες στης Αφροδίτης στου έρωτα τα μέρη
Της ζωής μου ο κρίνος στο δικό σου χέρι

Μίλα μου ζωή μου τα όνομα μου πες μου
Άκου την κραυγή μου πια  τον πόθο καις μου
Κράτα με για πάντα μέσα στο βυθό σου
Σφίξε με καρδιά μου να είμαι εγώ δικός σου

Μια και δυο και χίλιες θα 'ναι οι αστραπές μας
Στου έρωτα την μπόρα μέσα στις ψυχές μας
Κάθε που θα φτάνεις ως τον ουρανό σου
Θα 'μαι εκεί μαζί σου θα 'μαι εγώ το φως  σου

Πώς να ζωγραφίσω Για να πω τι βλέπω 
Μπρος στα δυο μου μάτια έρωτα μου σ έχω
Δίδυμο φεγγάρι μέσα στη ματιά μου
Ένα στα ουράνια κι ένα αγκαλιά μου
***

23 Σεπ 2012

***

Ποίηση:Γιάννης Παππάς

Βροχή μου !!.

Βροχή μου !!

Βροχή μου !!
***
Βρέχει
Στάθηκα στα σκαλιά
Σταγόνες βροχής  εκεί στο πρόσωπο μου
Στα χείλη
Γεύση πρωτόγνωρη  αλλοτινή

Λες να είσαι εσύ;

Εκείνο το φιλί που μ είχες στείλει

Λες να είσαι εσύ;

Θεέ μου τι όμορφα που βρέχει !!!

Μπήκες στη σκέψη μου και
βγήκα στη βροχή
Στο σώμα μου να μπει να μ αγκαλιάσει!!

Κι αν είσαι εσύ;
Κι αν όπως ξύπνησες πρωί
Θυμήθηκες  τι είναι η ζωή
και δάκρυσες
Να χάσω τέτοιο δάκρυ;

Μια ευκαιρία είναι  αυτή!!

Τρέξε!! Tρέξε στα χείλη μου βροχή
Να νοιώσω το φιλί της .
Την κάθε ίνα στο κορμί
να κάνεις πια δική της

Κάθε σταγόνα στα μαλλιά
Δικό σου χάδι
Κάθε της ήχος
Δικός σου χτύπος στην καρδιά
Θεέ μου !!
Γιατί είσαι μακριά ?
Κάθε της σταγόνα  εκεί στη γη
Σαν να ψιθύριζες εσύ

Μου λείπεις !!

Μου λείπεις θε μου
κάθε μέρα πιο πολύ
Καλά που είναι και η βροχή
Και με σκεπάζει
Μες την ψυχή μου
Νότες απ την μουσική σου βάζει
Κάθε στιγμή
Το σ αγαπώ μου και το
 σ αγαπώ σου ουρλιάζει

Θεέ μου τελείωσε η βροχή
Κι εγώ  σε ψάχνω
Το κάθε ίχνος της εκεί
Στα χέρια μου και στο κορμί
Για πάντα θα 'χω
Κανείς  ποτέ  δε θα μπορεί
Πια να τα βγάλει

Θα μείνω εκεί για μια ζωή
Στη θάλασσα σου ακρογιάλι
Θα μείνω εκεί
σε θάνατο και σε ζωή
από 'σένα ποτέ κανείς
 να μην μπορεί πια να με βγάλει.

Βρέχει στη σταγόνα που
 έπεσε στα χείλη σου
Σου έχω ένα φιλί

Ας το να λιώσει

Να κατεβεί μες την ψυχή
Μη φοβηθείς
 δεν ήρθε εκεί να σε προδώσει

Ήρθε  απ' της καρδιάς μου την ψυχή

Το σ αγαπώ να δώσει
Στ' ορκίζομαι ναι στη ζωή !!
Ποτέ του δε θα σε προδώσει 

Μάτια μου ποίημα  εσύ
Παρηγοριά μου τόση  !!

***

15 Οκτ 2012
***
Ποίηση:Γιάννης Παππάς

Σαν μια σταγόνα ευτυχίας

Σαν μια σταγόνα ευτυχίας

***

Φτερούγισμα
Ψυχής  θρόισμα
γλυκιάς αναπνοής
Ματιάς η λάμψη  στο σκοτάδι
Πίσω απ' το δάκρυ
Το ποιο ζεστό ψυχής το χάδι

Άπλωσα χέρι
Πάνω στα χείλη σου ένα χάδι
Ένα φιλί και το κορμί σου όλο γελά
Πόσες αισθήσεις γράφει πια
μέσα στα μάτια σου
Πόσα κομμάτια γίνανε;
Μες την δική σου αγκαλιά !

Εικόνα άγια γυμνό μου φως
Ακόμα απορώ
Πόσο μ αγάπησε ο θεός;
Το σύμπαν όλο εκεί μπροστά μου
Γέλα μου πάλι εσύ καρδιά μου
Για να ζηλέψει ο έρωτας
Που έγινες δικιά μου

Σαν μια σταγόνα  ευτυχίας
Που μέσα πνίγομαι θαρρείς
Μες το βυθό της σε γυρεύω
Μες το βυθό της θα με βρεις

Φίλα με και μη ρωτήσεις
Φτάνουνε πια  τα δύσκολα
Οι γκρίζες ερωτήσεις
Διώξε το κάθε σου γιατί

Εμπρός θα βρούμε λύσεις!! 

 ***

20 Οκτ 2012

***

Ποίηση:Γιάννης Παππάς

Πιο πάνω απ τη ζωή μου

Πιο πάνω απ τη ζωή μου
***
Ψυχή μου ανοιξοστόλιστη
τριαντάφυλλο μου αγάπη
Σ αντάμωσα  κάποια στιγμή
και μου 'διωξες το δάκρυ

Σκόρπησες άρωμα ζωής
νίκησες κάθε πόνο
Κέρασες δάκρυ της ψυχής
άλλαξες κάθε νόμο

Ψυχή μου μοιάζω σήμερα
δοχείο γεμισμένο
Μ αγάπη δίχως σύνορα
κι εσένα περιμένω

Να σου χαρίσω όσο ζω
ότι εγώ θα έχω
Μαζί σου να το μοιραστώ
εγώ να σε προσέχω

Ψυχή μου αστέρι τ ουρανού
δώρο της προσευχής μου
Χάρη για μένα του θεού
ανάσα της ζωής μου

Τάμα θα κάνω σήμερα
αιώνια αγάπη
ποτέ ξανά στα εφήμερα
μακριά μας πια το δάκρυ

Ψυχή μου σε ζωγράφισα
γυμνή σαν φως αστέρι 
έτσι όπως σ αγάπησα
σαν μου 'πιασες το χέρι

Σαν ζέστανες αγάπη μου
το χέρι της ψυχής μου
σαν βρήκες πια την άκρη μου
στους δρόμους της ζωής μου

Φτιάξανε οι άνθρωποι θεό
να μοιάζει με τον τρόμο
μ αυτός στολίζει σ αγαπώ
κάθε δικό του νόμο

Κι έπιασε μέρα στόλισε
για μένα στη ζωή μου
Τα μάτια σου μου δώρισε
και σ' έταξε δική μου

Μια λέξη μόνο ευχαριστώ
να πω θέλω ψυχή μου
που μου τυχε να σ αγαπώ
που έγινες πνοή μου

Μια λέξη μόνο σ αγαπώ
πιο πάνω απ' τη ζωή μου !!!
***
3 Ιαν 2013
***
Ποίηση:Γιάννης Παππάς

ένα μικρο ξύλινο κουτί.....

... Κάπου σε μια μεγάλη ντουλάπα  υπάρχει ένα μικρο ξύλινο κουτί..... μέσα σ αυτό υπάρχει μια ζωή........ναι ναι μια ολόκληρη ζωή... παλιές φωτογραφίες, κάρτες , γράμματα, χαρούμενες ευτυχισμένες μέρες , κάρτες που γράφουν για αγάπη παντοτινή... Κατά ενα περίεργο τρόπο μόλις ανοίγει  το καπάκι όλα αλλάζουν.... έρχονται μπροστά μου τα μάτια της όταν ήταν μικρή το βλέμμα τις τόσο παιδικό τόσο γλυκό , είναι μπροστά μου όλα τόσο ζωντανά, μπορώ να πω ότι ακούω την φωνή της, τα γέλια της, τόσο μα τόσο έντονα συναισθήματα μπροστά σ ένα μικρο ξύλινο κουτι....


 Όταν τα φύλαξα εκεί θυμαμαι είχα πει"πάμε προχωράμε μαζεύουμε τα κομμάτια μας και πάμε ¨
έμεινα εκεί δεν πήγα πουθενά... όλα άλλαζαν γύρω μου με γρήγορους ρυθμούς οικογένεια , παρέες, καθημερινότητα, εγώ έμεινα εκεί ... μπροστά στο μικρο ξύλινο κουτί.....
.... περνάει ο καιρός και είναι σκληρό το πόσο γρήγορα περνάει ο χρόνος, από κάποια χρόνια και μετά περνάει πάρα πολύ γρήγορα, είναι στιγμές που δεν μου φτάνει, φοβάμαι πολύ.. πάντα φοβόμουν αλλά τώρα ακόμα ποιο πολύ, φοβάμαι μην την χάσω απ τα όνειρα μου, όπως την έχασα από την ζωή μου.... μάλλον είναι και αυτό μια από της πολλές ανασφάλειες μου...




.....Το βράδυ  ήρθε ξανά στα όνειρα μου ήμασταν μαζί αγκαλιά, γελάγαμε, χαρούμενοι και οι δυο επιτελούς ημασταν ξανά μαζί , βλέπαμε φωτογραφίες , κάρτες, διαβάζαμε γράμματα,που τα είχαμε μαζί φυλάξει σε  ένα μικρο ξύλινο κουτί......


                                                            ονειρα γλυκα καρδια μου

όνειρα του precious dreams στις 8:25 μ.μ.