ταχύτητα φωτός

Αγαπώ τα τρένα,
/ δεν ήξερα πώς να σου πω για το ταξίδι,

 στο περιέγραψα κύμα, μέσα στο βλέμμα σου φιλί

το κορμί του φιλιού στο θολό της βιάσης,

στην ταχύτητα που φωτογραφίζει στο σπαθί το ιπποτικό

τον πυρωμένο δρόμο,

μ’ αλλοπαρμένα χιόνια να κατρακυλούν στον ίσκιο μου,

στα βράδια τα χωμάτινα,

στις πέτρες της συλλογής μου, σαν τον γενναίο άνεμο

στη δίνη της ομίχλης, που παραδίνεται σε πέντε

που τρέχει πέντε, να σμίξει τα δάχτυλα

που βυθίζονται στο μαύρο

μαύρο μια μέρα, μια νύχτα φωνή

η φωνή μου ρωγμή στο φλας του νόστου

επιστροφή στο πόμολο

στον τσίγκο βροχή

δαρμένο στερέωμα το μούτρο κολλημένο στο τζάμι

το βαγόνι καλπάζει, το παράθυρο κλειστό –

κλείστρο ανοιχτό στον ορίζοντα τον τρελό

τρέχουν οι ορίζοντες, κι άχνη σιωπή

Ιερός μονόλογος σε ώρα κραυγής

Πώς τα σινιάλα, οι φάροι, η Ψυχή..

Πώς η βροντή δαγκώνεται στα σπλάχνα της -;-

Κατρακυλούσα πάντα να φτάνω τη σωστή

και το λάθος εκπυρσοκροτεί στην υποτείνουσά μου –

αγέρωχος θάνατος είναι ο Έρωτας

ταξίδι βαγόνι κι οι ράγες καρφί

δεν έχει σύνορο το μάτι

εκτοπισμός της θνητής ιαχής

κι όλα τα άλφα φουγάρα

στον κρεμασμένο ουρανό

στο γλυπτό φεγγάρι

στο άτρωτο και
«μίλα!!!» μια φάρσα τα φώτα της ομίχλης

σκίζεται στ’ αποκορύφωμα της πνοής._/

Λαξεύτηκε από ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ στις Πέμπτη, Νοεμβρίου 19, 2015

μαθήματα ψυχής.........

σα να τραβάς τα σπλάχνα της ψυχής σου με τα δόντια / να σου γλιστρά η καρδιά. / ν' αγωνιάς να την αρπάξεις ξανά. / ο ιδρώτας; Τίποτα, στον ατέρμονο πόνο. / να χάνεις τις αρτηρίες του μυαλού σου, σε ακατάσχετη τροπή. / να σκίζεται ο νους. / να ουρλιάζει το σύμπαν σου ολάκερο: / "δεν έχεις, ρε ψυχή, που ξεσκίζεις την Ψυχή σου;" / κι εσύ αλύγιστος, με το βαρύ το φορτίο της μέγιστης αποστολής σου δεμένος καρμικά πειρατικά - / έρωτας που σε συνθλίβει γεμίζοντάς σε Σκυλίσια ξενύχτια στους πλανήτες / που μιλάνε βολές στην καρδιά / χτυπώντας του Ώρου το ρολόι, / όταν παίζει κουτσό ανάμεσα στ' άστρα, / ανυποψίαστο παιδί - / πώς ένα θνητό φονικό / γεννάει αθάνατη πνοή-;- / και πώς ο μέγας κυνηγός οδηγεί χορό ερώτων / που μόνο η Ποίηση αποθανατίζει για / μάθημα πυρός, πάνω στο χώμα και μέσα στο χώμα. / στιγματισμένος οργασμός η φωτιά του Έρωτα, / με όλα τα Άλφα αναμμένα περίτεχνα / στην αναμονή της συντριβής. / Έτσι μου σφύριξαν Εκείνοι και τράβηξαν ξανά για τα βαθιά τους. /
μετά, οργώνουν οι Εραστές και λάμπουν "πάντα αίμα" στο Μέγιστο Ερωτικό. μια γομολάστιχα μένει. μαθητική κίνηση απλή / πάνω απ' το Θάνατο Ζωή, που πριν, που απόψε στο σούρουπο φιλί με όλο το δείλι στο τετράδιό μου._

*μόνο έτσι γράφεται η Ποίηση. ..όπως ο Έρωτας. "πάντα" με "αίμα" ζωής *

Λαξεύτηκε από ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ στις Παρασκευή, Ιανουαρίου 08, 2016

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΒΡΟΧΗ -ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ