Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2013

Το υπόσχομαι!


ΚΥΡΙΑΚΉ, 10 ΙΟΥΝΊΟΥ 2012

Το υπόσχομαι!





Διλλήματα. Μπερδέματα. Αποφάσεις. Βιαστικές. Της στιγμής. Τι είναι λάθος, Τι σωστό; Διχάζεσαι. Μπερδεύεσαι. Βιάζεσαι. Σκοντάφτεις. Διαλέγεις. Στην τύχη. Για να ξεμπερδεύεις. Δίχως λογική. Μετανιώνεις. Θες να γυρίσεις πίσω. Τα κάνεις χειρότερα. Δίλημμα ξανά. Προβληματίζεσαι. Αγανακτείς. Σκέφτεσαι. Τα περιπλέκεις. Τα αναλύεις. Τα κάνεις χειρότερα. Κάνεις λάθη, όλο λάθη, πολλά λάθη. Συνεχίζεις. Το αποφεύγεις. Το βρίσκεις μπροστά σου. Αγχώνεσαι. Αδιαφορείς. Θυμώνεις. Αποφασίζεις. Βιαστικά αποφασίζεις. Τα χάνεις. Το ξεχνάς. Το θυμάσαι. Στο θυμίζουν. Απ’ την αρχή. Τρέχεις. Λαχανιάζεις. Αδιέξοδο.
Αδιέξοδο;
(Ανοίγεις τα μάτια σου.  Είσαι στο κέντρο του δωματίου. Τα φώτα όλα σβηστά. Γύρω σου αναμμένα μικρά λευκά κεριά που σχηματίζουν κύκλο. Σε φωτίζει σε κυκλώνει σε πνίγει)
Κόκκινη βροχή… Γύρω και πάνω από όλα. Όσα έχω γνωρίσει, έχω κάνει, έχω δεχτεί γίνηκαν αιμάτινες σταγόνες κόκκινης βροχής. Μήπως και καλύψουν όσα δε θέλω να φανούν. Όσα άδικα άλλαξα, όσα δεν κράτησα. Κόκκινη βροχή που με βάφει στο χρώμα ενός πολέμου σκοτεινού και αμφίρροπου. Μια κόκκινη βροχή  που δε μπορεί να νοτίζει για πάντα. Θα στεγνώσει κάποτε το μουσκεμένο σώμα;
5 νύχτες νωρίτερα - 5 προηγούμενες ζωές:
Άλλαξες πλευρό στο κρεβάτι λίγο πριν σε πάρει ο ύπνος. Ο δεξιός σου ώμος  βυθίστηκε στο στρώμα. Οι γοφοί έκαναν την κίνηση να έρθουν κάθετα με το υπόλοιπο σώμα. Τα γόνατα λύγισαν προς τα πίσω σχηματίζοντας ένα χώρο όπου θα μπορούσε να χωρέσει ένα άλλο, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Τ’ αριστερό χέρι έκανε μια ημικυκλική κίνηση να αγκαλιάσει. Τι; Δεν υπήρχε τίποτα εκεί. Ένοιωσες το κενό αυτό να γίνεται ψυχρό ρεύμα αέρα και να διαπερνά από άκρη σε άκρη το κουλουριασμένο σώμα. Περίεργη αίσθηση.
Άφησες χέρια-κλαδιά να φυλλοβολούν σε δάση σαβάνες λιβάδια και στέπες.  Στρέφοντας το βλέμμα στις ρίζες, στις ρίζες που ξεπηδούν απ’ την υγρή γη σαν πηγές αστείρευτες. Στα δάση της βροχής που χάθηκες ψάχνοντας το μαγεμένο χώμα.
Χώμα παντού. Παντού. Θάνατος παντού. Υπόμνηση μιας αδήριτης ματαιότητας. Μοίρα αναπότρεπτη. Χώμα.  Αναπότρεπτο;
Για να είσαι ζωντανός, σου ψιθυρίζω, χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής. Χρειάζεται λίγο μαύρο και πολύ κόκκινο στον ορίζοντα.
Μη φοβάσαι. Αύριο θα είμαι καλά. Αύριο θα είμαστε καλά.
Το υπόσχομαι!



















Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου