Ο θάνατος χθες το βράδυ

Ο θάνατος χθες το βράδυ

 
Χθες το βράδυ λίγο μετά τα μεσάνυχτα
ο θάνατος είχε βάλει στόχο το δωμάτιό μου
απ' το νεκρό μου το παράθυρο
με τα μάτια ορθάνοιχτα μα ήρεμα
τον έβλεπα να τριγυρνάει απ’ έξω
γύριζε και παράσταινε τον φίλο
γύριζε και παράσταινε τον έρωτα
οι περαστικοί τίποτα δεν υποπτεύονταν
βάδιζαν με πιστόλια και πόθους
ο θάνατος γύριζε και πλησίαζε
και πάλι μάκραινε και έφευγε
ύστερα ερχόταν πάλι απελπισμένος
στο τέλος πολύ αγρίεψε
άρχισε σαν λύκος να ουρλιάζει
έβαψε κατακόκκινα τα μάτια και τα νύχια
φούσκωσε το στήθος του το μαύρο
άρχισε να μιλάει ακατάπαυτα
έκανε σα δαιμονισμένος 
τότε είναι που τον πήρα αγκαλιά
και του ψιθύρισα:

δεν είχες τύχη σήμερα

                   αύριο ποιος ξέρει σαν ξανάρθεις...